Een handigheidje voor bespelers van toetsinstrumenten bij het studeren. In vroegere tijden vaak taboe.
Regelmatig kijken naar de toetsen om te weten welke toets of toetsen je moet spelen.
Daarbij niet te vaak naar je handen (eventueel voeten) of vingers kijken. Dat leidt tot struikelpartijen. Dus vooral naar de toetsen kijken.
Vergelijk het met het springen van steen tot steen om aan de overkant van een beekje te komen. In zo’n geval kijk je ook niet zozeer naar je voeten maar vooral naar de stenen. En niet alleen naar de volgende steen, maar naar de hele reeks stenen, naar het patroon die de stenen vormen. Het mooie is: daarna gaat alles vol automatisch.
Noorwegen-Westland
Het is geen wondermiddel maar in de meeste gevallen wel doeltreffend.
Zelfs mensen die nooit piano hebben gespeeld kunnen via deze methode een compositie ten gehore brengen – een compositie die er op papier niet zo eenvoudig uitziet.
De Nederlandse Urtext (fragment)
*******